Hilde Vierstraete (55) is regioverantwoordelijke

Hilde Vierstraete is regioverantwoordelijke bij UNIE-K, een organisatie die zorg en ondersteuning biedt aan volwassenen met een meervoudige beperking.

‘Net zoals zoveel organisaties hebben we ook binnen UNIE-K recent een heel innovatietraject doorlopen. Vroeger werkten we bijvoorbeeld op onze verschillende locaties met een operationeel directeur. Nu werken we als leidinggevende per regio en doelgroep. Zo werd ik vorig jaar verantwoordelijk voor de regio Midwest, die twee locaties omvat, en voor de doelgroep mensen met een niet-aangeboren hersenletsel.’

‘Een nieuwe manier van werken komt altijd neer op een soort van loslatingsproces. Ik was zestien jaar lang leidinggevende op één locatie, nu moet ik leren spelen met afstand en nabijheid. Dat betekent dat ik op zoek moet naar een andere stijl van leidinggeven, dat ik mezelf op werkvlak een beetje moet heruitvinden. Maar ik vind dat een boeiende uitdaging, op gedrevenheid en enthousiasme staan geen leeftijd.’

‘Mijn belangrijkste drijfveer is nog altijd iets kunnen betekenen voor mensen met een beperking, er mee voor zorgen dat ze het goed hebben. Als tiener begeleidde ik al kampen en reizen voor kinderen en jongeren met een beperking. Ik voelde me daar zo goed bij, dat het mijn latere studie- en jobkeuze heeft bepaald. Ik heb altijd in de sector gewerkt. Aanvankelijk als orthopedagoog, maar gaandeweg kreeg ik meer leidinggevende taken.’

‘Waar ik binnen mijn werk altijd over heb gewaakt, is dat ik dicht genoeg bij de mensen kon blijven staan. Ik werk nu wel minder rechtstreeks met de cliënten, maar samen met de medewerkers en collega’s probeer ik nog altijd een zo warm mogelijke omgeving voor hen te creëren. Dat is iets waar je actief aan moet werken en dat je als leidinggevende ook moet voorleven. Mensen – of het nu de cliënten, hun context of medewerkers zijn – voelen het sowieso aan of je gewoon je job doet, of je echt betrokken bent. Ik ga er altijd vanuit dat het een kwestie van the head and the heart is, ook in tijden waarin efficiëntie steeds belangrijker wordt. Dat maakt het weleens moeilijk om het evenwicht te bewaren, maar de voldoening is nog altijd groot.’