Besparen op welzijn is een foute keuze! (Platformtekst)

De Vlaamse regering maakte zich sterk dat er in 2015 in welzijn 65 miljoen euro werd
geïnvesteerd. Maar tegelijkertijd, in hetzelfde jaar 2015, wordt maar liefst 247 miljoen euro
bespaard in het beleidsdomein Welzijn Volksgezondheid en Gezin. De slotsom is geen
investering, maar een netto besparing van 182 miljoen euro.

De Vlaamse welzijnssector (ondersteuning van personen met een handicap, jeugdhulp,
algemeen welzijnswerk, kinderopvang,…) trekt aan de alarmbel. Vakbonden, werkgevers- en
gebruikersorganisaties protesteren tegen de problematische besparingen op welzijn.

De Vlaamse welzijnssector maakt zich bovendien ernstig zorgen over de komende
begrotingscontrole van de Vlaamse overheid. Nog meer besparingen opleggen aan de
welzijnssector is een onverantwoorde keuze.

Voor de hele regeerperiode maakte de Vlaamse regering zich sterk dat er in welzijn 500
miljoen geïnvesteerd zal worden. Hoe sterk die belofte is, zal in de praktijk nog moeten
blijken. Voor de welzijnssector kan het niet dat de Vlaamse overheid het nakomen van die
belofte laat afhangen van allerlei begrotingsperikelen, zoals reeds voor het budget 2015 het
geval was.

Ook de begrotingscontrole 2015 en de vooruitzichten voor 2016 worden nu al als “zeer
moeilijk” en als “erger dan verwacht” bestempeld. Een correcte en consequente financiering
voor het welzijn van mensen is nochtans van een heel andere orde dan “wat blijft er over na
allerlei begrotingsperikelen, onvoorziene omstandigheden of het maken van andere keuzes”.

Dat de opgelegde besparingen in welzijn voor de samenleving geruisloos en ongemerkt
voorbijgaan is een pijnlijke illusie. Wie de financiering voor welzijn vermindert en
besparingen oplegt, is ook verantwoordelijk voor de problematische gevolgen daarvan.
Wij aanvaarden niet dat door besparingen in welzijn:
• De kwaliteit van de dienstverlening er moet op inboeten;
• De werkdruk van de werknemers nog meer toeneemt;
• Er jobs in het gedrang komen, terwijl er juist meer nodig zijn ;
• Er aanbod of capaciteit in het gedrang komt, terwijl juist de noden en de wachtenden
toenemen;
• Er geen garanties komen op betaalbare zorg, woon-en leefkosten en dit op maat van de
persoon met een handicap.

MÉÉR DOEN MET MINDER MIDDELEN?
De Vlaamse overheid stelt terecht hoge verwachtingen aan de welzijnssector. Instaan
voor de veelgeroemde zorgzame samenleving, met een kwaliteitsvol antwoord op de
welzijnsnoden voor alle burgers, vereist een consequente keuze. Die uit zich niet in
besparingen, maar in investeringen.