 |
Overgang niet altijd zonder slag of stoot
De overgang naar volwassenheid voor jongeren uit de jeugdhulp en de uitdagingen hierbij zijn zowel maatschappelijk als beleidsmatig een issue. De jongvolwassenen staan er plots alleen voor op vlak van budgetbeheer; kampen met gevoelens van eenzaamheid, waarbij ze slechts op een beperkt netwerk en een voor hen wazig en onbekend volwassenhulpverleningslandschap kunnen terugvallen. Vijf actieprojecten mikken op jongeren tussen 16 en 25 jaar die zich willen voorbereiden op de verderzetting van de hulpverlening na 18 jaar én die gebruik willen maken van jeugdhulp of er een beroep willen op doen na 18 jaar:
Cera is projecthouder en ondersteunt financieel en op het gebied van communicatie. Trekker van het project is het Vlaams Welzijnsverbond dat als koepelorganisatie het oogpunt van de voorzieningen zal inbrengen. Een samenwerking met Cachet vzw wordt aangegaan om de belangen, vragen en noden van de jongeren te vertegenwoordigen doorheen het hele traject. Wil je graag een interview met Cera? Met Vlaams Welzijnsverbond, Cachet of met een van de gesteunde projecten? Laat het ons weten. En wie is Cera ook alweer?
Cera. Samen investeren in welvaart en welzijn
Cera is een coöperatieve vennootschap die samen met zo’n 400.000 vennoten investeert in onze samenleving en bouwt aan een sterke coöperatie. Door de krachten te bundelen creëert Cera-economische en maatschappelijke meerwaarde::
Geïnspireerd op de coöperatieve waarden van F.W. Raiffeisen vormen samenwerking, Cera, diep geworteld, breed vertakt INFO: Hilde Talloen, hoofd Communicatie en directie-adjunct Cera, tel. 016 27 96 79, gsm 0494 85 59 59
Cera cvba, Muntstraat 1, 3000 Leuven, www.cera.coop, info@cera.coop
AAN DE SLAG MET DE MEDEWERKERSKENGETALLEN – VERTREKBASIS VOOR ONTWIKKELING LEEFTIJDSBEWUST PERSONEELSBELEID
Het Vlaams Welzijnsverbond voert al 10 jaar een studie uit over de medewerkers in de Vlaamse welzijnssector. Dit levert interessant materiaal op voor ons als werkgeversorganisatie, maar ook onze leden kunnen hier heel wat uit leren. Wij vroegen daarom aan enkele voorzieningen op welke manier de resultaten van de bevraging medewerkerskengetallen gebruikt worden in de eigen organisatie. Deze keer publiceren we een getuigenis vanuit Emiliani.
De benchmark met de sector in de medewerkerskengetallen is voor ons niet onbelangrijk. Zo heeft Emiliani een verzuimbeleid opgezet sinds 2015 – ‘Blij(f) werken’ - met een aanwezigheids-, attentie- en reïntegratieluik. Uiteraard is ‘meten weten’ en worden de verzuimcijfers elk jaar uitgebreid bekeken én besproken. Bedoeling was/is om deze verzuimcijfers minstens stabiel te houden en als het enigszins kan in positieve zin om te buigen. Ook op andere domeinen wordt deze benchmarking aandachtig gevolgd: leeftijdskenmerken (je kan niet om de cijfers heen bij het ontwikkelen van een leeftijdsbewust personeelsbeleid en de toetsing van de actiepunten in het werkgelegenheidsplan 45+), loopbaanonderbrekende kenmerken, opleidingskenmerken (aantal uren interne en externe opleiding), stroomkenmerken (in- en uitstroom van het personeel) en diversiteitskenmerken. Grafieken en resultaten van de medewerkerskengetallen worden uitgebreid getoond, toegelicht en becommentarieerd op verschillende overlegmomenten en via verslagen: ondernemingsraad (werkgelegenheidsplan 45+), raad van bestuur, directie en dagelijks bestuur, coördinerend overleg leidinggevenden, de algemene personeelsvergadering (infovergadering voor alle personeelsleden die een drietal keer per jaar plaatsvindt), in het financieel-economisch jaarverslag, in het verslag voor de algemene vergadering (leden vzw), enzovoort. Vaak vormen deze cijfers ook een aanleiding tot discussie en een uitgangspunt om een beleid uit te stippelen. In de nabije toekomst wordt met financiering van het Europees Sociaal Fonds overgegaan tot het opzetten van een ‘duurzaam loopbaanbeleid’. De cijfergegevens van de medewerkerskengetallen vormen een goede vertrekbasis om via enkele werkgroepen diverse HR-acties te ondernemen met als doel een méér geïntegreerd leeftijdsbewust personeelsbeleid te ontwikkelen. Er is in 2016 ook een tevredenheidsenquête Wellfie én een leeftijdsscan gebeurd, waarbij naast nieuwe metingen én bevraging van de medewerkers, onrechtstreeks ook verwezen werd naar HR-gegevens uit de medewerkerskengetallen. De resultaten van Wellfie en de leeftijdsscan getoetst aan de verzuimcijfers uit de medewerkerskengetallen (voor de organisatie én de sector) zijn ook de aanleiding om een beleid rond stresspreventie, indijken van psychosociale risico’s en burn-out op het getouw te zetten. In de loop van 2018 zal dit procesmatig, met assistentie van de externe preventiedienst, breed worden aangepakt. De medewerkerskengetallen geven dus elk jaar heel wat kapstokken en cijfergegevens om HR-processen kritisch op te volgen, te herzien of indien nodig op te starten. Een duurzaam medewerkersbeleid ontwikkelen met oog voor de specifieke aandachtspunten en uitdagingen van de sector is een must. De jaarlijkse rapportering van de medewerkerskengetallen is hierbij een welgekomen reflectie- en controlemoment dat ons confronteert met reële cijfergegevens en relevante informatie verstrekt. Een niet te missen jaarlijkse rapportering! Kris Vergult, Stafmedewerker HR, Emiliani – Lokeren
INFO: Steven De Looze, 02 507 01 22 Vanaf juli worden weer gezinnen met kinderen opgesloten naast de luchthaven. Het opsluiten van gezinnen met kinderen is al jaren een zeer omstreden beslissing, maar blijft opduiken op de politieke agenda. Internationale veroordelingen, wetenschappelijk onderzoek, uitblijven van zinnige resultaten, maatschappelijk protest. Niets lijkt de ministers van migratie van de afgelopen decennia tegen te houden om telkens opnieuw te proberen om gezinnen mét kinderen op te sluiten, veroordeeld omdat ze in ons land willen blijven.
Een klein overzicht van het welles-niets spelletje tussen de regering en de (inter)nationale rechtspraak: Vóór 2008 konden in België kinderen samen met hun ouders vastgehouden worden in gesloten centra. Tussen 2006 en 2011 werd ons land hiervoor drie keer veroordeeld door het Europees Hof voor de rechten van de Mens in Straatsburg. Er werden schendingen van artikel 3 van het Mensenrechtenverdrag vastgesteld op basis van drie factoren: de lage leeftijd van de kinderen, de duur van de vasthouding en de onaangepaste aard van het detentiecentrum. Na deze uitspraken werden gezinnen met kinderen niet meer opgesloten, maar ondergebracht in terugkeerwoningen. In 2011 werd de mogelijkheid tot detentie toch verankerd in de wet, op voorwaarde dat de gesloten centra ‘aangepast waren aan kinderen’. In 2014 kwam er nog een Koninklijk besluit dat de uitzonderingen omschreef waarin een gezin met kinderen toch kan worden opgesloten. Tegen dit Koninklijk Besluit gingen 8 organisaties in beroep bij de Raad van State, die de organisaties gelijk gaf; gezinnen met minderjarige kinderen mogen niet worden opgesloten in een gesloten centrum. Desalniettemin stond in het regeerakkoord van datzelfde jaar 2014 het voornemen om dan maar ‘aangepaste’ gesloten centra te bouwen. Deze worden dus dit jaar geopend, onder zeer tegenstrijdige berichtgeving en communicatie. Recent heeft nochtans ook nog het VN Kinderrechtencomité alle Europese landen aangemaand om detentie van kinderen omwille van migratieredenen onmogelijk te maken in hun wetgeving. Bovendien is het opsluiten van gezinnen in aparte centra buitensporig duur, niet efficiënt en weinig bevorderlijk voor om het even welke vorm van integratie of zelfs terugkeer. Waarom maakt elke regering er zo’n halszaak van om deze mogelijkheid terug te installeren? Migratie is een sissend heet politiek thema, zo veel is duidelijk. Wat niet duidelijk is, is waarom er zo veel investeringen en inspanningen worden geleverd voor uitzonderingssituaties waarvan bijna niemand weet wat ze betekenen. Wie zijn die gezinnen die worden opgesloten? Waarom is het zo belangrijk dat ze achter slot en grendel, in speciaal voor hen gebouwde centra, onder toezicht van tientallen personeelsleden, worden vastgehouden? Wanneer is een gezin een ‘gevaar voor de nationale veiligheid’? Juristen, advocaten en wetgevers kennen hier ongetwijfeld de technische antwoorden op, maar de waarheid is dat dit gewoon gezinnen zijn, met gewone kinderen. Vaders en moeders die een beter leven willen uitbouwen voor hun kinderen, en kinderen die geen enkele inspraak hebben gehad in de keuzes die voor hen werden gemaakt. Telkens deze gezinnen een gezicht krijgen, via het netwerk, de buren, de vrienden van de betreffende gezinnen komt een hele gemeenschap op gang om haar verontwaardiging te uiten. Dan is het plots niet meer moeilijk om te begrijpen waarom internationale en wetenschappelijke studies uitwijzen dat opsluiting en detentie zeer schadelijk zijn voor kinderen. We kunnen niet anders dan besluiten dat het opsluiten van gezinnen gepolitiseerd wordt tot een principekwestie, waarbij het er niet meer toe doet wat de gevolgen zijn voor de kinderen, hoe hun toekomst wordt gehypothekeerd en vooral, dat het gewoon kinderen zijn.
INFO: http://www.eenkindsluitjenietop.be/files/files/info_nl.pdf waar je informatie, getuigenissen, rechtspraak en een uitgebreid infodossier vindt. De mailing is net de deur uit en de inschrijvingen zijn geopend. Voor meer info, kijk vlug even naar www.dagvandezorg.be. De voorbije jaren is Dag van de Zorg uitgegroeid tot het grootste eendaagse event voor de zorgsector. Na het grote succes en de massale mediabelangstelling van de voorbije editie zijn we trots uw organisatie uit te nodigen voor de 8e editie van Dag van de Zorg op zondag 17 maart 2019. Als believer van het eerste uur heeft u bijgedragen tot het succes van deze dag en houden wij u graag op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen. Het Dag van de Zorgteam
INFO: www.dagvandezorg.be
Colofon |
